یـــــك سَــــلآمـــ پُـــــر رَنـگــــ

و چَنـــــد نقطـــه چینــ …

بــــه عَــلآمـَتــــ جَـــوآبــهــــآییــــ

كـــه هَــرگــز نـــدآدی

و یـكـــــ دَقیقــــه سـُــكوتـــــ

بـــه احتــــرآمــ تمــــــآم لَحظــــــه هــــآیی

كـــه در انتظــــآر پـــآسخــــ تـو مـُــــردنـــد.....




گـمان میـکردم قـانع بـاشی
 و بـه شـکستـن دلـم اکتـفا کـنی
 نه ایـنکه فستـیـوالـی از دروغ به راه بـینـدازی
 و در آخـر بـگویـی: “میـروم تا اذیـت نـشوی بـهتـرین مـن!”




هَر چـِـﮧ بـــےوَفایــے کَرد ...

بـِـﮧ دِلخُوشــے ِبودَنَش..

با خُود گُفتَم ..

اینْ نیزْ بُگذَرَد ..!

لَعنَت بـِـﮧ مَنْ....

کـِـﮧ حَتــے یـِک بار ...

با خُودْ نَگُفْتَم ،...

او نیز بُگذَرَد ...!